Jij die liefde is

2017 was een jaar met veel fijne ontwikkelingen en veranderingen. Mijn oudste zoon werd volwassen en mijn jongste dochter ging voor het eerst naar school. Ik ging op een 10-daagse vipassana stilte retreat. Ik volgde de mindfulness basis- en vervolgopleiding. Ik trouwde. Ik werd adjunct-hoofdredacteur voor tijdschrift L'even. Ik besloot mij uitsluitend te richten op schrijven en al het andere werk als bijzaak te zien. Allemaal belangrijke dingen en toch ook weer niet.

De laatste dagen van het afgelopen jaar was ik mij vooral bewust van de vergankelijkheid van alles. Mijn moeder heeft alzheimer en er verdwijnt steeds een stukje meer van haar. En een dierbare oom bleek ernstig ziek te zijn. Zoveel verdriet en pijn. En tegelijkertijd zoveel zachtheid en liefde. Wat is er nou werkelijk belangrijk, als je leven ook zo voorbij kan zijn? Wat blijft er over als alles vergankelijk is?  

2017 was het jaar waarin ik met de wet van anicha leerde leven. Anicha, hoorde ik uur na uur uit de speakers komen tijdens de meditaties bij de vipassana retreat: Alles gaat voorbij. Dit moment met dit gevoel, dat moment met dat gevoel. Deze situatie, dit leven, alles is tijdelijk. Ik leerde om mijn emoties minder serieus te nemen en pas op de plaats te maken als ik overweldigd werd door stressvolle gedachten en gevoelens. Want ook die stressvolle gedachten en gevoelens komen en gaan. 

Alles verandert als niet de omstandigheden het laatste woord hebben, maar jij. Het universum wordt niet meer schel en hard maar vriendelijk. En ook al doet het leven enorme pijn, achter, onder en voorbij de pijn ben jij die meer is dan de pijn. Jij die liefde is.